« خداوند متعال وقتی انسان را آفرید از نظر جسمی تجهیزاتی مانند چشم و گوش و زبان را در او قرار داد تا در پرتو این تجهیزات طبیعی راه را از چاه تشخیص داده ، از انحراف و سقوط محفوظ بماند. بموازات این حواس ظاهری روحیات بسیار ارزنده ای همانند عفت و حیا و غیره به او ارزانی داشت تا با برخورداری از این منابع درونی در برابر هوی های نفسانی ایستادگی نماید.
انسانها همانطور که با چشم ظاهر قادر بدیدن هستند با چراغ عقل و برخورداری از روحیاتی همانند حیا و عفت از پلیدی ها و اعمال زشت دوری می گزینند.
امام جعفرصادق علیه السلام فرمود: الحیاء من الایمان و الایمان فی الجنه حیاء و شرم بخشی از ایمان است و ایمان جایگاهش بهشت برین است.
رسول خدا فرمود : حیاء بر دو گونه است: قال رسول الله (ص) الحیاء حیا ان حیا عقل و حیا حمق فحیاء العقل هوالعلم و حیا الحمق هوالجهل . یعنی حیا بر دو نوع است او حیا و شرم راستین و معقول ، چنانچه انسانها بر اساس فطرت باید از اعمال زشت و ناروا ابراز تنفر کرده از انجام آن خودداری بورزند، چنین حیائی را حیاء عقل گویند.
نوع دیگر از حیاء وجود دارد که می توان آن را جزء روحیات منفی انسان بحساب آورد مثل اینکه چیزی را نداند و از سوال کردن از دیگران دچار شرم گردد و بعبارت دیگری چنین شخصی دچار کمروئی است و این روحیه علاوه بر اینکه مطلوب و سودمند نیست بلکه زیان آور نیز می باشد و آدمی را از استکمال و پیشرفت باز می دارد.
امام جعفرصادق علیه السلام فرمودند:
« من رق وجهه رق علمه. هر که از سوال کردن دچار شرم و خجلت گردد از کسب علوم محروم مانده نمی تواند به ذخایر علمی دست یابد»[۱]
جهت دانلود متن کامل مقاله کمروئی کلیک نمایید